- Start: 2018-02-19, godzina 17:00
- Koniec: 2018-06-18, godzina 19:00
- Miejsce: Pracownia Droga Do Domu, ul. Traugutta 57, Sosnowiec
- Wstęp: dobrowolna dotacja
- WWW: strona www
Wciąż mało się mówi o zaburzeniach odżywiania. A do mnie regularnie zgłaszają się osoby mniej lub bardziej związane z tematem. Najczęściej najbliżsi... przyjaciele..."cierpiący",
Mam tu na myśli konkretnie najbardziej znane - anoreksję i bulimię, choć rodzajów jest dużo więcej. Od dłuższego czasu „panoszy się” nawet pregoreksja – występująca u ciężarnych. Najczęściej dotyka nastolatki i młode kobiety. Zaczyna się niewinnie, od zrzucenia kilku kilogramów, bądź chęci „nieprzytycia” i zauważenia mocy i szczęścia płynącej z kontroli wagi ciała ( „nareszcie na coś mam wpływ”). Czasem chodzi tylko o „zdrowsze odżywianie”… granica jest niezwykle cienka, i nawet nie wiadomo kiedy osoba wikła się w... uzależnienie od jedzenia, tak, od jedzenia i własnych myśli.
Ciągle to temat tabu, owiany potężnym wstydem, lękiem, poczuciem gorszości i tajemnicy. A spotkanie z chudszymi od siebie może zrodzić zazdrość, której „przecież nie wolno” czuć i wyrażać, lub radochę gdy ktoś jest "na oko" grubszy...a zobaczyć co jest „pod nią” to już nie ma opcji... Jednak tylko PRAWDA wyzwala, i uzdrawia, a znaleźć miejsce, ludzi, którzy nie ocenią zazdrości, radochy i innych emocji, nie będą uzasadniać, czy można je czuć czy nie... cóż "ze świecą szukać".
Czasem najbliżsi panikują, domagając się „naprawy” dotkniętej tym zjawiskiem osoby, czasem bagatelizują, udając niemalże, że nie ma problemu.
A ktoś woła o pomoc... O bycie usłyszanym.
I jakoś tak się składa, że jest z tym najczęściej sam…
...z lęku, ze wstydu, niezrozumienia, niedostatecznej akceptacji. Najbardziej jednak z lęku, że znów zostanie skrytykowany, postraszony, odrzucony, oceniony, że coś z nim nie tak. A ciągłe kierowanie się na zewnątrz, porównywanie i surowe ocenianie skutkuje postępującą izolacją, wyniszczeniem organizmu, prowadząc do depresji, a czasami śmierci, także z „wyboru”. W ciągłym stresie KONTROLI…
Niejednokrotnie towarzyszą im samookaleczenia bądź inne uzależnienia, a także toksyczne związki. Ogólnie mówi się o grupie zachowań autoagresywnych lub autodestrukcyjnych. Zaburzenia odżywiania nie są tylko „odchudzaniem”, przeczyszczaniem, czy wymiotami, ale są procesem, którego efektem jest kontrola wagi i wymioty. Sam „objaw” jest tylko skutkiem ubocznym swoistej przyczyny. Najczęściej rany odrzucenia, lub wg innych autorów – rany unieważnienia, rany matczynej. Tak czy inaczej pacjenci często leczeni są na „uczucia”, niejako naprawiani, co by nie czuć dalej tego co czują, i tego co jest pod spodem, najczęściej bólu i pustki. Żeby tylko zniknął "objaw". Co by nie poznać i nie zmierzyć się z prawdą i tym samym nie doświadczyć uwolnienia.
Nie każdy ma też gotowość, możliwość lub potrzebę profesjonalnej psychoterapii. Serwuję się więc "fluoksytynkę" lub inne przeciwdepresanty i leki przeciwlękowe, które choć czasem konieczne, nie rozwiązują sprawy.
Zapraszam zainteresowanych na anonimowe spotkania grupy empatii przy bezkalorycznej herbacie, bez pośpiechu...
Uczestnicy mogą …
… rozwijać, wyrażać i uaktualniać swoje przekonania i wiedzę
... wspólnie pracować z ciałem, przekonaniami i emocjami z nich płynącymi
… nauczyć się przyglądania się sobie i innym bez ocen i oczekiwań
… ćwiczyć umiejętność słuchania siebie i innych oraz jasnego komunikowania swoich uczuć i potrzeb
… wspomagać się wzajemnie w przezwyciężaniu trudności,
… zdobywać nowe wiadomości o osobistych trudnych sytuacjach,
… znajdować inne formy obchodzenia się z trudnościami
… przezwyciężać społeczną izolację i obawy, doświadczyć poczucia wspólnoty i przynależności
… stworzyć nowe cele i perspektywy życiowe,
… wzajemnie wspierać się w dochodzeniu swoich praw.
„Tylko Ty sam sobie poradzisz, ale nie poradzisz sobie sam” (M.L. Moeller)
Wielu uczestników tego typu grup doświadczyło, że potrafią lepiej radzić sobie z obciążeniami psychicznymi, społecznymi i fizycznymi. Często też samodzielniej i z większą pewnością obchodzą się ze swoimi problemami niż inni ludzie w porównywalnych sytuacjach.
Grupa daje przestrzeń na wniesienie własnych doświadczeń oraz możliwość korzystania z doświadczeń innych osób. Niejako w prezencie uczestnicy otrzymują współczucie i nadzieję. Staje się przez to miejscem, gdzie każdy może zostawić trudne dla niego uczucia lub rozładować nawarstwione negatywne emocje. Można opowiedzieć o tym co go martwi, niepokoi, co jest trudne lub o tym co pomaga i dodaje mu siły. Grupa wsparcia jest zatem miejscem, w którym można poczuć, że nie jesteśmy jedynymi ludźmi na świecie z takim, a nie innym problemem – zyskujemy świadomość, że są także inni, którzy mogą dodać nam otuchy, energii do działania i wskazać konkretne pomysły na rozwiązanie problemów. Następuje dwustronna wymiana – pozwala wziąć dla siebie to co dobre i pozytywne, a pozostawić lub rozładować to co obciąża i nie służy.
Na każde spotkanie grupy będzie przygotowany adekwatny temat, według autorskiego projektu 11 Kroków Odbudowy Poczucia Własnej Wartości, jeden temat z pewnością może zająć nawet kilka spotkań, pierwszeństwo jednak będzie dla spraw wniesionych i podjętych przez uczestników. Grupa będzie miała charakter grupy wsparcia, w której będą obowiązywały m.in zasady wzajemnej akceptacji i szacunku dla każdego uczestnika oraz jego wypowiedzi czy zasada poufności związana z tym, że to o czym rozmawiamy w grupie - zostaje w grupie.
Prowadzący: Anna Cygan - pedagożka, trenerka rozwoju osobistego i warsztatu w trakcie HST, założycielka Pracowni Droga Do Domu, wspiera dzieci i dorosłych w wyzwaniach codzienności, prowadzi warsztaty, szkolenia, sesje indywidualne. Pracuje w duchu NVC, Świadomego Rodzicielstwa, Rodzicielstwa Bliskości, psychologi Gestalt, psychologi pozytywnej i procesu. Prywatnie szczęśliwa żona Łukasza i mama czwórki Maluchów.
Kontakt
Kontakt i dodatkowe informacje: 666 834 880
